Δημοσιεύθηκε στο dotnews.gr την 8 Φεβρουαρίου 2016

 

Αυτή την περίοδο βλέπω στα social media να λοιδορούνται όσοι ψήφισαν το Καλοκαίρι ΝΑΙ (σε οτιδήποτε προτείνουν οι δανειστές ώστε να μείνουμε στο Ευρώ) και τώρα, που αυτό ακριβώς συμβαίνει, βγαίνουν στους δρόμους διαμαρτυρόμενοι για τα νέα μέτρα. Ομολογουμένως εδώ υπάρχει μια ασυνέπεια έργων και λόγων. Ταυτόχρονα βέβαια όσοι ψήφισαν ΟΧΙ ακριβώς στα μέτρα αυτά τώρα γυρνάνε στα κανάλια για να μας πείσουν ότι είναι απαραίτητα και ότι χωρίς αυτά θα καταστραφεί η ελληνική κοινωνία. Και σε αυτούς επομένως ασυνέπεια έργων και λόγων – και μάλιστα, και για τις δύο παραπάνω κατηγορίες, πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις.

Όμως, σε τέτοια είναι συνηθισμένη η ελληνική κοινωνία. Μεταξύ άλλων βλέπει (με πρόχειρη καταγραφή):

  • Αριστερούς πλούσιους να φοροδιαφεύγουν κάνοντας άριστη χρήση «καπιταλιστικών εργαλείων»,
  • Δεξιούς κρατιστές, να υπερασπίζονται τη διεύρυνση του Δημοσίου και τη διατήρηση των προνομίων των δημοσίων υπαλλήλων,
  • Καλλιτέχνες γνωστούς για τον «επαναστατικό στίχο» τους να διορίζονται μέλη ΔΣ της ΑΕΠΙ και κρατικών οργανισμών,
  • Τεχνοκράτες να διορίζονται σε θέσεις σημαντικές της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ,
  • Ψηφοφόρους του ΚΚΕ να εργάζονται ως στελέχη σε πολυεθνικές,
  • «Επαναστάτες» βορείων προαστίων,
  • και άλλα παρόμοια πολλά.

Η υποκρισία επομένως φωλιάζει στην ελληνική κοινωνία. Ζούμε μαζί της εδώ και πολύ καιρό. Τη βλέπουμε γύρω μας, σε βαθμό που δεν μας κάνει εντύπωση πια. Και εκεί ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα. Σε άλλες (δυτικές) κοινωνίες οτιδήποτε από τα παραπάνω θα οδηγούσε σε παραιτήσεις, διαγραφές, εξηγήσεις κοκ. Εδώ το μόνο που κάνουμε όποτε εντοπίζεται νέα περίπτωση που αφορά «τους δικούς μας» είναι να τη «φυλάμε» για την επόμενη φορά που η υποκρισία και «των άλλων» θα αποκαλυφθεί εξίσου. Κάτι που συνήθως δεν αργεί.

Η συνέπεια έργων και λόγων σε ατομικό επίπεδο είναι πάρα πολύ δύσκολη – και ίσως και όχι σκόπιμη, με την έννοια ότι ο άνθρωπος αλλάζει. Σε επίπεδο όμως εκπροσώπων ή έστω προβεβλημένων ατόμων είναι εντελώς απαραίτητη. Αν δεν υπάρχει, ολόκληρο το κοινωνικό κεφάλαιο εξαφανίζεται. Ό,τι δηλαδή έχει ήδη συμβεί στην ελληνική κοινωνία εδώ και χρόνια.